Dźwignia finansowa to pojęcie, które u osób niezwiązanych z ekonomią może budzić spore wątpliwości. Koniecznie powinny jednak poznać je te osoby, które planują inwestować na rynkach finansowych, choć oczywiście nie tylko. Sprawdźmy więc, czym jest dźwignia finansowa i jak można ją obliczyć. Serdecznie zachęcamy do lektury i poznania szczegółowych informacji.
Dźwignia finansowa (inaczej lewar) to pojęcie ekonomiczne, które opisuje stosunek między kapitałem własnym a kapitałem obcym. Można to sobie wyobrazić jako stosunek pomiędzy pieniędzmi, które są własne i przeznaczane na dany cel inwestycyjny, a tymi, które pochodzą od pożyczkodawców lub innych źródeł zewnętrznych (kapitał obcy).
Jeśli korzysta się głównie z własnych środków do finansowania danego celu, to mamy do czynienia z niską dźwignię finansową. To może oznaczać mniejsze ryzyko, ponieważ nie musimy spłacać dużych pożyczek ani płacić wysokich odsetek. Daje jednak także mniejsze możliwości inwestycyjne.
Z kolei przy wysokiej dźwigni finansowej polega się bardziej na kapitale obcym, co może pomóc zwiększyć potencjalne zyski, ale też wiąże się z większym ryzykiem. Wynika to z faktu, że trzeba spłacać pożyczki i płacić odsetki, nawet jeśli nie notuje się zysków.
W skrócie, dźwignia finansowa to sposób, w jaki używa się kapitału własnego i kapitału obcego do finansowania konkretnej inwestycji. Ma to wpływ na stosunek ryzyka do potencjalnych zysków.
W tym tekście pojęcie dźwigni będziemy tłumaczyć głównie na przykładzie firm. Jednak z lewarowania mogą korzystać również inwestorzy oraz gospodarstwa domowe.
Wiemy już, czym jest dźwignia finansowa. Kiedy się ją stosuje? Ogółem ma to miejsce przede wszystkim w przypadku inwestycji na Giełdzie Papierów Wartościowych oraz na rynku Forex. W przypadku podmiotów gospodarczych można wykorzystać ją do:
Dźwignię finansową można obliczyć porównując stosunek kapitału obcego do kapitału własnego. Najczęściej używanym jest wskaźnikiem dźwigni finansowej, który można obliczyć w następujący sposób:
Wskaźnik dźwigni finansowej = kapitał obcy / kapitał własny
Jeśli firma ma łączny kapitał obcy w wysokości 2 milionów złotych i kapitał własny w wysokości 3 milionów złotych, to wskaźnik dźwigni finansowej wynosi 0,67 lub 67 proc. Oznacza to, że firma finansuje się w 67% za pomocą kapitału obcego, a pozostałe 33% to kapitał własny.
Jak jednak dokładnie można interpretować taką daną? Generalnie im wyższy wskaźnik dźwigni finansowej, tym większe ryzyko, ponieważ firma jest bardziej zadłużona i musi obsługiwać większe zobowiązania finansowe, np. na spłatę kredytu. Przed korzystaniem z kapitału obcego warto więc dokładnie ocenić zdolność danego przedsiębiorstwa do spłacania długów i zarządzania ryzykiem.
Warto przy tym mieć na uwadze, że sam w sobie dług nie jest zły. Może jednak zdarzyć się, że zagrozi finansowaniu przedsiębiorstwa, czego doskonałym przykładem jest Lehman Brothers. Bank ten na skutek zbyt dużej dźwigni finansowej wpadł w problemy z płynnością. Przyczynił się do tego kryzys nieruchomości, który sprawił, że wartość jego aktywów w sposób gwałtowny spadła. Tym samym doszło do upadku banku w roku 2008, pęknięcia bańki na rynku nieruchomości oraz światowego kryzysu finansowego. Można więc wywnioskować, że nieodpowiednia użyta dźwignia to po prostu znaczące ryzyko.
Wskazówka: w przypadku firm warto przeprowadzać regularne analizy i sprawdzać, jaki jest poziom dźwigni finansowej w danej firmie w porównaniu z rynkowymi konkurentami. Trzeba też odpowiednio modulować nim w zależności od sytuacji rynkowej. Np. w czasie niskich stóp procentowych dźwignia na wysokim poziomie może być korzystna, będzie bowiem podnosić rentowność kapitału. Jeśli natomiast lewarowanie jest wysokie i wysokie są stopy procentowe, to przedsiębiorstwo będzie bardziej podatne na problemy z zachowaniem płynności finansowej.
Prawidłowo stosowana dźwignia finansowa może być szansą. Trzeba jednak zawsze w odpowiedni sposób wkalkulować ryzyko, które jest z nią związane. W przypadku bardziej skomplikowanych instrumentów finansowych najlepiej zasięgnąć więc eksperckiej opinii, która pozwoli oszacować ryzyko i ewentualne szanse.